Rozdział 27

Następnego dnia poszliśmy na badania , cały czas trzymając się ze ręce .
-Nathan tak bardzo się boje -powiedziałam wtulając się w niego
-A myślisz , że ja to nie ?-odpadł obejmując mnie -Nie łam się przejdziemy przez to byle razem
-Pan Sykes i Pani Nowak ?-odezwała się jakaś kobieta wychodząc z gabinetu
-To my -odezwałam się
-Zapraszam -uśmiechnęła się serdecznie
Po wejściu od razu przeszliśmy do sedna z racji iż badania przeprowadzał znajomy Nathana , opowiedzieliśmy mu całą historię widziałam szok na jego twarzy .
-Nie wiarygodne -skwitował
Potem pobrali nam DNA w postaci śliny i koniec .
Pozostało nam czekać , dzięki znajomością nasza sprawa była priorytetowa ,każdy dzień od tego czasu był jak udręka.
W czwartek odbyła się sprawa Patricka poszłam na nią , chodź Nath uważał to za zły pomysł
-Muszę się dowiedzieć ile dostał !-powiedziałam
-Chcesz ? Chcesz znowu to przeżywać ?-zapytał
-Nie ja chcę wiedzieć ile dostanie . Po prostu muszę i koniec tematu .-stwierdziłam wychodząc do sądu .
Tak jak się spodziewałam nie okazał nawet cienia skruchy a za swój czyn dostał 10 lat dużo jednak przynajmniej mam pewność , że to się więcej nie powtórzy , będzie miał nauczkę . Żal mi jedynie było jego matki zalanej łzami.
-Przepraszam Cię -powiedziała po rozprawie
-Pani ? Nie ma za co . To nie pani wina , że Patrick to zrobił .
-Ale mogłam nie wiem powstrzymać go .
-Niczego nie da się przewidzieć , gdybym wiedziała nie szłabym tamtędy .
Po powrocie do domu poczułam ulgę tak jakby ponieważ moje myśli nadal zaprzątały wyniki.
W piątek od rana po nieprzespanej już piątej nocy piłam kawę i czytałam gazetę , Nathan z dobrym humorem i koszykiem w ręku stał w drzwiach kuchni
- Hej .Czyżby nowy czerwony kapturek ?-zapytałam
- Hej .Nie kochanie ,piknik -odpowiedział z uśmiechem -Ubieraj się i idziemy
-Dobra daj mi 15 minut
-Czyli mam pół godziny ok .
Podeszłam i pocałowałam go w polik po czym biegiem ruszyłam do łazienki , szybki prysznic makijaż i  wygodne ciuchy po niecałych 16 minutach byłam gotowa
Nath spojrzał na zegarek
-Wcześnie , jestem pod wrażeniem
- Widzisz jestem jak zagadka -zaśmiałam się
-No to chodźmy - załapał mnie za rękę i wyszliśmy
Nath zaprowadził mnie nad jakąś rzeczkę nie mam pojęcia  gdzie to było , nigdy tam nie byłam
Po drodze zatopiłam się w myślach , że trafiłam na skarb , na chłopaka który o mnie dba chce mojego dobra i wspiera mnie , że może niepotrzebnie odrzucałam miłość od siebie . Byłam , jestem najszczęśliwsza dziewczyną na świecie i mam nadzieję , iż to nie skończy się zanim sie na dobre zaczęło . Przystanęłam i podeszłam do Natha kładąc mu ręce na szyi
-Dziękuję -szepnęłam
-Za co ? -zapytał zdezorientowany
-Za to że jesteś -po czym złożyłam na jego wargach czuły pocałunek
Po dotarciu na miejsce rozłożyliśmy koc i zajadaliśmy się kanapkami .
Następnym punktem programu była gra w siatkówkę
-Nathanie przegrywasz!-powiedziałam przez śmiech
-Daje ci fory -odpowiedział
-O taaa jasne -śmiałam się jeszcze głośniej co wykorzystał zdobywając punkt
Ostatecznie ogłosiliśmy remis ponieważ chłopak wykłócał się , że powinien wygrać chodź tak nie było . Spedziliśmy tam całe popołudnie a potem wieczór patrząc na gwiazdy
Przyszła sobota czyli dzień w którym Martin (ten przyjaciel Nathana ) miał przywieść wyniki od samego rana robiłam pielgrzymkę po domu 
Salon-kuchnia-pokój-łazienka i tak w kółko Nathan widząc co robię złapał mnie za ramiona i powiedział
-Uspokój się ! Albo cię zapiszę na następny maraton !
-No dobra -usiadłam jednak po chwili zerwałam się aby otworzyć drzwi w których stał Martin
-Cześć -powiedział
-Hej -odpowiedziałam
-Proszę -podał mi kopertę poczekałam jak  Nathan podejdzie objął mnie ramieniem i otworzyłam
-Chwila prawdy nadeszła
Po  bzdetach typu Klinika ta i ta chce poinformować o przeprowadzeniu badań doszłam do momentu wyników
"Stwierdza się pokrewieństwo pomiędzy danymi próbkami w 98 % "
Myślałam że zemdleje , czułam jak łzy napływają do oczu .
Chłopak objął mnie mocniej poczułam jak jego łzy skapują na mój polik , objęłam go i pocałowałam
-Nathan nigdy nie przestanę cię kochać chodź będziemy musieli się rozstać
-Nie to musiała być pomyłka .
W tym momencie Martin wyjął drugą kopertę
-Dobra zabijecie mnie to jest ta prawdziwa podał ją Nathanowi 
-Na prawdę cie zabije -powiedziałam
On rozdarł ją i na jego twarzy  zagościł uśmiech zaczął skakać potem podniósł mnie i zaczął robić piruety
-Nath , Nathan postaw mnie !
-Nie jesteśmy rodzeństwem .Kocham Cię i możemy być razem !
-Ja też cię kocham wariacie -po tych słowach złączyliśmy się w długim pocałunku gdzie Nathan nadal trzymał mnie w górze a Martin jakimś cudem ulotnił się ...

~~~~

Udało mi się to napisać wreszcie !
Ded dla czytających ^^:**